今天，我看了一部催人泪下电影，电影的名字叫做《一个独生女的故事》，我看

今天，我看了一部催人泪下电影，电影的名字叫做《一个独生女的故事》，我看着那感人的一幕幕，不仅流下了心酸的泪水。
故事的主人公是张鸣鸣，她的爸爸刚刚去世，妈妈又重病缠身，一下子，家里的负担全部落在了这个不足九岁的小女孩身上。然而，她没有气馁，而是努力撑起了这个摇摇欲坠的家。每天放学，鸣鸣都要去买菜、生火、做饭，安顿好妈妈之后，再写作业，然后再睡觉，因此，她常常要熬到深夜才睡。就这样，鸣鸣伴着妈妈，走过了一年又一年。妈妈要补身体，鸣鸣忍痛杀了她最心爱的毛毛（毛毛是一只鸡）；妈妈的腿很凉，鸣鸣给妈妈焐脚；买了西瓜，鸣鸣自己不吃，给妈妈吃。鸣鸣多么关心她的妈妈、爱她妈妈呀！
鸣鸣与我们相比，她是多么不容易呀，要干家务活、买菜、做饭，还要照顾患重病的妈妈，学校里还要学习。她是个班干部，要管理班上的很多事情。她的学习还要好，要不然，同学们就不会继续选她当班干部了。一面顾着家里的事，一面又顾着学校里的事，虽然家里的事由她家的邻居管着一些，但她毕竟还是一个九岁的孩子，她吃得消吗？
这部电影让我很感动，然而，最让我感动的地方是鸣鸣为了妈妈不再每天伤心，让妈妈把爸爸的骨灰拿走。妈妈不同意，于是，鸣鸣给妈妈跪了下来，妈妈终于答应把骨灰盒拿走。在鸣鸣去把骨灰盒拿走的时候，妈妈又犯心脏病了，可是氧气袋里刚好没有氧气了，鸣鸣便冒着外面的大雨，跑到医院去灌氧气。在去医院的路上，她很害怕，可是她想，她只有妈妈这一个亲人了，她不能再失去妈妈。于是，她加快了脚步。等她跑到医院，她浑身到下全都湿透了，她没有哭，没有怨，她只是央求护士快一点，她妈妈还在家里等着呢！
鸣鸣多么坚强啊！她为了妈妈，在下着大雨的夜晚去医院灌氧气，医院那么远，她衣服都淋湿了，可她不在乎，她心里只想着妈妈，妈妈是她心里最主要的，是她心里最神圣的。
其实，她也有一个幸福而完美的家，可是，老天好像在欺负她，把灾难一个接一个砸到他的头上。但鸣鸣没有抱怨，而是一心一意地照顾着妈妈。她多么值得我们学习呀！
现在的儿童已经成为了家里的小皇帝、小公主，衣来伸手，饭来张口，什么事也不做，高傲地把父母也不看在眼里。父母俨然成了他们的贴身仆人，什么事不顺心就大哭大叫，大喊大闹。想一想，如果他们长大了，有了孩子，孩子对他们也这样，他们的感受是什么，他们又会想些什么。所以，我们要像鸣鸣一样要学会坚强，学会自己独立生活，不要让父母做所有的家务活，要学着替父母分担，为父母解忧，逗父母开心，让父母不再操我们的心，这才是真正尽了孝道。
从中吸取教训吧，醒悟点吧，学习鸣鸣，别让我们成为那一碰就破的肥皂泡泡了！

結果 (馬來文) 2:

Hari ini, saya melihat filem air mata jerking, filem yang dipanggil "seorang anak perempuan cerita," Saya melihat di tempat kejadian bergerak, bukan sahaja menangis sedih.
张鸣鸣hero cerita ini adalah bahawa ayahnya baru sahaja meninggal dunia, ibu saya sangat sakit, tiba-tiba, semua beban keluarga jatuh pada kekurangan kanak-kanak perempuan tahun-lama. Bagaimanapun, beliau tidak digalakkan, tetapi usaha untuk naikkan rumah runtuh. Setiap hari selepas sekolah, Mingming perlu pergi membeli-belah runcit, menyalakan api, memasak, selepas ibunya diselesaikan, maka kerja rumah, kemudian pergi ke tempat tidur, jadi dia sering berjaga lewat malam untuk kekal sehingga. Dengan cara ini, ibu disertai Mingming, melalui tahun demi tahun. Ibu kepada membentuk badan, Mingming berat hati membunuh mewah kegemarannya (mewah ayam a); kaki ibu adalah sejuk, ibu kaki Wu Mingming saya, membeli buah tembikai, Mingming diri mereka makan, untuk ibu makan. Mingming bagaimana untuk menjaga ibunya, dia suka ibunya!
Mingming Berbanding dengan kami, dia tidak ah mudah bagaimana untuk melakukan kerja-kerja, membeli-belah runcit, memasak, menjaga ibu sakit tenat, sekolah juga belajar. Beliau adalah seorang pemimpin pelajar, untuk menguruskan banyak perkara dalam kelas. Pembelajaran beliau lebih baik, jika tidak, pelajar tidak akan terus mengundi kader tugasnya. Guzhe sisi perkara di rumah, ia juga telah Guzhe Perkara sekolah, walaupun subjek rumah keluarganya, beberapa tiub jiran, tetapi dia masih seorang budak sembilan, dia mampu untuk berdiri?
Filem ini benar-benar menyentuh saya, bagaimanapun, kebanyakan menarik perhatian saya di mana ibu saya tidak lagi hari yang menyedihkan bagi Mingming, ibunya mengambil abu bapa. Ibu tidak bersetuju, maka, Ming Ming kepada ibu berlutut, ibu saya akhirnya bersetuju untuk membawa keranda. Dalam Mingming hilang apabila keranda, ibu saya mempunyai serangan jantung, tetapi beg oksigen hanya ada oksigen, dan Mingming mereka Melaluinya hujan di luar, pergi ke hospital untuk mengisi oksigen. Dalam perjalanan ke hospital, dia sangat takut, tetapi dia fikir dia hanya ibunya yang tersayang ini, dia tidak boleh kehilangan ibunya. Jadi dia dipercepat kadar itu. Apabila dia pergi ke hospital, badannya ke depan semua basah, dia tidak menangis, tidak merungut, dia hanya meminta jururawat sedikit lebih cepat, ibunya masih di rumah menunggu untuk itu!
Mingming ah betapa kuat! Kepada ibunya, dan hujan malam untuk pergi ke hospital mengisi oksigen, hospital setakat ini, pakaiannya telah basah, tetapi dia tidak peduli, dia fikir hanya ibu saya, ibu saya adalah yang paling penting dalam hatinya, hatinya adalah yang paling suci .
Malah, dia juga mempunyai keluarga yang bahagia dan sempurna, tetapi Allah seolah-olah membuli beliau, satu demi bencana melanda kepalanya. Tetapi Mingming tidak merungut, tetapi menjaga ibu saya sepenuh hati. Kita belajar bagaimana dia berbaloi!
Sekarang anak-anak telah menjadi maharaja sedikit rumah, sedikit puteri, pakaian untuk menyerahkan makanan ke mulut, melakukan apa-apa, sombong lagi untuk meletakkan ibu bapa mereka di mata. Ibu bapa seolah-olah telah menjadi pembantu peribadi mereka, apa yang tidak kena dengan kuat menangis, menjerit bunyi. Fikirkanlah, jika mereka membesar, mempunyai anak-anak, anak-anak mereka berbuat demikian, apa perasaan mereka, mereka akan berfikir. Jadi, kita hanya perlu belajar untuk menjadi seperti Mingming kuat, belajar untuk hidup sendiri, jangan biarkan ibu bapa melakukan semua kerja-kerja rumah, bagi ibu bapa untuk belajar untuk berkongsi, kesedihan untuk ibu bapa, ibu bapa lucu bahagia, agar ibu bapa tidak lagi berkata-kata hati kita, Ini benar-benar terbaik bakti.
Belajar daripadanya, bangun titik itu, pembelajaran Ming Ming, jangan biarkan kita menjadi yang menyentuh rehat sehingga buih sabun!