我的爸爸长得眉清目秀，他的头发黑黝黝的。他那个小鼻子简直长得跟我一模一

我的爸爸长得眉清目秀，他的头发黑黝黝的。他那个小鼻子简直长得跟我一模一样。鼻子下面长着一张比我还要大的嘴，吃起东西的那张嘴比我们跑步的速度还要快。而妈妈乌黑的头发中却掺杂着几根白发，那是为我操心而留下的印记，她的一双眼睛却炯炯有神，也是那双眼睛在一直鼓励我。

爸爸已经四十岁了，可还是童心未泯。

我上四年级时，在一个偶然的机会里我学会了玩溜溜球，便买了一个，回家写完作业后便玩了起来。 这时，爸爸看见我玩得那么开心，居然也想试一试，便对我说：“儿子，借你老爹玩一玩。”于是，我把溜溜球递给了爸爸。爸爸开始不会玩，球总是不听使唤，甩了半天也没学会。爸爸显得很着急，我便对他说：“等溜溜球滑到底下，你再往上拉。”爸爸试了几下就会了，还学会了“睡眠”、“溜狗”等好几个花样呢！

爸爸越玩越上瘾，越玩越有兴趣，一会儿都不想放下。妈妈看着爸爸的贪玩样说：“都40岁了，儿子都快12岁了，却还像个‘老顽童’！”“哈哈„„”家里传出一阵欢乐的笑声。爸爸就是这样拥有一颗童心
而妈妈不同，她是我最尊敬的人，她是最爱我的人。那么多年来，妈妈精心的照顾我，我成长的每一天都离不开妈妈的关怀。每当我生病时，妈妈总是陪在我的身边，给我喂药，给我量体温；当气温变冷时，不管是在家里还是学校，妈妈总是会给我送来御寒的衣服

結果 (馬來文) 2:

Bapa saya kelihatan ciri halus, berwarna gelap rambutnya. Hidung kecilnya hanya kelihatan seperti saya. Hidung panjang dengan yang lebih besar daripada mulut saya, makan sesuatu yang mulut lebih cepat daripada kelajuan berjalan kami. Rambut ibu hitam dicampur dengan beberapa bulu kelabu di dalamnya, ia adalah untuk saya bimbang tentang meninggalkan tanda, tetapi kilauan matanya, tetapi juga telah menggalakkan saya di mata. Ayah sudah berusia empat tahun, mereka semangat masih suka bermain. Apabila saya berada di gred keempat, dalam satu peluang di mana saya belajar untuk bermain dengan yo-yo, saya membeli satu, rumah untuk menyelesaikan kerja selepas bermain lagi. Pada masa ini, ayah saya melihat saya mempunyai menyeronokkan begitu banyak, sebenarnya juga ingin mencuba, kemudian berkata kepada saya: ". Anak, mengambil ayah anda untuk bermain dengan" Oleh itu, saya memberikannya kepada bapa saya untuk yo-yo. Ayah mula tidak bermain, bola sentiasa kalah, dibuang untuk masa yang lama tidak belajar. Ayah kelihatan sangat cemas, saya berkata kepadanya :. "Dan sebagainya yo-yo merosot di bawah, anda turun ke pull-up" Ayah cuba wasiat beberapa, dan juga belajar untuk "tidur", "berjalan anjing" dan beberapa helah juga! Ayah bermain lebih ketagihan, lebih bermain lebih berminat, saya tidak mahu meletakkan untuk seketika. Ibu melihat jenis ayahku keseronokan berkata: "kedua-dua anak lelaki berusia 40 tahun berusia hampir 12 tahun, masih seperti 'elf lama!" "Ha ha" "" rumah datang pecah ketawa. Ayah mempunyai tidak bersalah seperti kanak-kanak yang begitu berbeza dari ibunya, dia adalah orang yang paling dihormati saya, dia adalah kegemaran bangsaku. Jadi selama ini, berhati-hati untuk menjaga ibu saya, saya membesar dengan ibu saya menjaga setiap hari tidak dapat dipisahkan. Setiap kali saya sakit, ibu saya sentiasa di sisi saya, memberi saya ubat-ubatan yang diberikan, berilah suhu badan; apabila suhu sejuk, sama ada di rumah atau sekolah, ibu saya sentiasa memberi saya pakaian panas dihantar