1915年 孙中山与宋庆龄在日本相爱那时的孙中山已经在家乡和卢氏结婚孙

1915年 孙中山与宋庆龄在日本相爱
那时的孙中山已经在家乡和卢氏结婚
孙中山又反对纳妾
于是在万不得已之下去征求卢夫人的意见
问询她是否同意离婚并说明离婚的理由
在那个一纸定姻缘一言定半生的年代里
裹着小脚的卢夫人在回信只写下一个“可”字
她同意离婚
不追究不问询 不埋怨也不抱恨
朋友问她“为什么这么轻轻松松就同意了你可知道离婚对于一个女人意味着什么”
她对友人说“我常识不够 更不识英文 我又缠脚 行动不便 我怎么可以帮到先生呢”

結果 (泰文) 1:

ใน 1915 ซุนเซ็นและ Qingling เพลงญี่ปุ่นรักซันซุนยัดเซ็นถูกแล้วบ้านและงานแต่งงานของ Romerซันซุนยัดเซ็นกับ concubinageเป็นเป็นรีสอร์ท แสวงหามุมมองของนาง Louสอบถามว่า เธอตกลงที่จะหย่าร้างและเหตุผลการหย่าร้างในเอกสารการแต่งงานได้ปีครึ่งตัดเท้ากลับ Lu Furen เท่านั้นไปเขียนลง "พฤษภาคม"เธอยอมรับการหย่าร้างติดตามสอบถามบ่น หรือไม่ hatingเพื่อนถามเธอ "ทำไมคุณผ่อนคลายเพื่อให้คุณรู้ว่าหย่าตกลงมันหมายความว่า สำหรับผู้หญิง"เพื่อนของเธอกล่าวว่า, "ฉันไม่มีสามัญสำนึกพอไม่ต้องรู้ภาษาอังกฤษเคลื่อนเท้าของฉัน-ฉันจะช่วย"

結果 (泰文) 2:

ซุนยัตเซ็นและ Soong ชิงหลิงในปี 1915 ในความรักญี่ปุ่น
แต่งงานแล้วในบ้านเกิดของซุนยัตเซ็นและโรเมอร์
เซ็นกับนางบำเรอและ
ดังนั้นในทางเลือกสุดท้ายที่จะไปแสวงหามุมมองของ Papadopoulou
ถามว่าเธอตกลงที่จะหย่าร้างและสาเหตุของการหย่าร้าง
ในกระดาษที่กำหนด การแต่งงานของคำได้รับครึ่งหนึ่งของ
เท้าที่ถูกผูกไว้ของ Papadopoulou เขียนไว้ในคำตอบเพียงคำว่า "อาจจะ"
เห็นด้วยกับการหย่าร้างของเธอ
จะไม่ติดตามสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมไม่บ่นหรือขมขื่น
เพื่อนถามเธอว่า "ทำไมมันจึงง่ายที่จะเห็นด้วยกับคุณ การหย่าร้างสามารถรู้เกี่ยวกับสิ่งที่ผู้หญิงหมายความว่า "
ให้เพื่อนของเธอกล่าวว่า "ผมไม่ทราบความรู้สึกร่วมกันมากขึ้นภาษาอังกฤษพอฉันห่อเคลื่อนไหวเท้าของฉันวิธีที่จะสามารถช่วยให้กับนาย"

結果 (泰文) 3:

ซ่งชิงหลิงในญี่ปุ่นปี 1915 ดร. ซุนยัดเซ็นได้รักกัน
แล้วในบ้านเกิดของเขาและแต่งงานกับลู่ซุนจงซันก็มีเมียน้อยแล้ว

เป็นทางเลือกสุดท้ายของลู่ลงถามความเห็นเธอว่าเธอตกลง

สอบถามและอธิบายเหตุผลของการหย่าร้างในที่ชุดแต่งงานกระดาษ

ชีวิตที่ตัดสินใจในยุคของการห่อเท้ากับมาดามลูแต่เขียนเป็นจดหมาย " อาจจะ "

เธอตกลงที่จะหย่าไม่บ่นไม่ต้องถามก็ไม่เสียใจ

เพื่อนๆถามเธอว่า " ทำไมถึงเพิ่งจะเห็นด้วยกับคุณอาจจะรู้ว่าการหย่าสำหรับผู้หญิงหมายถึงอะไร

" " " " " " "เธอจะพูดกับเพื่อนๆของเขา " ผมไม่อ่านภาษาอังกฤษมากกว่าสามัญสำนึกผมก็พันขาพิการและวิธีการที่ฉันสามารถช่วยให้คุณ ? "