那天晚到家我很疲惫，腿也好痛，我没有说什么，我做了一晚上的面包，我早起

那天晚到家我很疲惫，腿也好痛，我没有说什么，我做了一晚上的面包，我早起爬到屋顶等日出，我的心情如此平静，我的心也很平静，我常在想也许以后都是那么过的吧，总是有这样那样的事情无数次的纠缠，家人生活，但是每次我都会去看看日出，告诉自己又是新的一天，加油吧，然后继续微笑着去面对生活，我只有在奔跑和看日出的时候觉得时间是自己的，心有那么片刻的安静，思绪放空，就那么被风吹着，看那么美丽的日出心里对生活充满了向往，似乎一切都是美好的

結果 (馬來文) 1:

Rumah lewat pada hari itu saya letih, kaki sakit, saya tidak berkata apa-apa, saya malam roti, saya bangun awal untuk mendaki ke atas bumbung dan matahari terbit yang lain, saya berasa tenang, hati saya sangat tenang, saya sering fikir mungkin kemudian begitu atasnya, sentiasa ada perkara seperti ini banyak kali kerana tersangkut, kehidupan keluarga, tetapi setiap kali saya akan pergi untuk melihat matahari terbit, memberitahu saya ia adalah hari yang baru, mengisi, dan kemudian terus untuk tersenyum ke hadapan untuk menghadapi kehidupan, saya hanya mempunyai untuk menonton matahari terbit pada jangka masa dan apabila masa itu adalah mereka sendiri, maka ketika hati tenang, fikiran pembolongan, ia kemudian ditiup ke hadapan,Lihatlah jantung matahari terbit begitu indah penuh kerinduan untuk hidup, ia seolah-olah segala-galanya yang baik