三年以来我改变许多，从一个本科期间逃课，睡懒觉，看网络小说连饭都懒得去

三年以来我改变许多，从一个本科期间逃课，睡懒觉，看网络小说连饭都懒得去吃的人，变成了一个非常有责任感，不敢耽误别人，不敢耽误自己工作的，能每天早睡早起，按部就班上学，有事情来就会尽快去解决事情的人。
但是我感觉我失去了很多能量，对很多事情提不起长久的兴趣，焦虑和压力是一直有的，时轻时重。对未来没有什么太大的憧憬，只觉得有足够多的钱过小康生活就好了，对工作完全没有憧憬和向往，没兴致面对挑战，只想尽量轻松的完成任务。
有时候在知乎上看到别人的人生，积极热情真挚纯粹，有人对自己的工作发自肺腑的热爱，大多数人都在兴致勃勃的积极编织自己的人生。但我不知道自己是怎么回事，曾经有梦想有激情，现在没梦想，没兴趣，没激情了。唯一的动力，只剩下了责任感和羞耻心。而这种消极的驱动力，没办法让我积极主动计划自己的career path，很多活动和讲座，明明知道对自己有好处，但不是必须的就不是很想去，更愿意去解决自己的研究任务（博士在读，不是出于兴趣，而是出于紧迫感和压力）。总之，我觉得我失去了追梦的激情和动力，越来越无趣了。

結果 (馬來文) 1:

Saya berubah banyak dalam masa tiga tahun, dari yang juga mahasiswa semasa ponteng sekolah, akhir-akhir ini, membaca novel Internet yang walaupun bersusah payah untuk makan, sangat bertanggungjawab, tidak kelewatan yang lain, takut untuk melambatkan mereka sendiri bekerja, sehari lebih awal untuk katil dan awal kebangkitan, langkah demi langkah untuk pergi ke sekolah, ada perkara-perkara untuk mendapatkan orang ramai untuk menetapkan perkara-perkara secepat mungkin.Tapi aku merasa seperti aku telah kehilangan banyak tenaga, tentang banyak perkara-perkara yang akan kepentingan jangka panjang, kebimbangan dan tekanan, ringan berat badan. Apa-apa adalah terlalu besar untuk visi masa depan, hanya mempunyai wang yang cukup untuk menjalani kehidupan yang selesa saja, tiada rindu dan yearning, tiada mood untuk menghadapi cabaran, semudah mungkin untuk melengkapkan tugas ini.Kadang-kadang, melihat kepada kehidupan orang lain yang tahu, cinta benar-benar tulen, visceral keghairahan untuk apa yang mereka lakukan, Tempahan tipikal menganyam hidupnya secara positif. Tetapi saya tidak tahu bagaimana, pernah mimpi keghairahan, tiada impian sekarang, tiada kepentingan, tiada semangat. Hanya kuasa, hanya rasa tanggungjawab dan rasa malu. Daya penggerak daripada ini negatif, ada cara untuk membiarkan saya mengambil inisiatif untuk merancang laluan kerjaya anda, banyak aktiviti dan kuliah, mengetahui bahawa ada yang baik, tetapi tidak perlu benar-benar mahu pergi ke, dan lebih suka menyelesaikan tugas mereka sendiri (Kedoktoran dalam bacaan, bukan untuk bersenang-senang, tetapi daripada rasa kecemasan dan tekanan). Secara keseluruhannya, saya fikir saya hilang semangat dan power impian, semakin membosankan.

結果 (馬來文) 2:

Selama tiga tahun saya telah banyak berubah, ponteng dari satu kursus sarjana muda, tidur lewat, menonton rangkaian novel walaupun beras terlalu malas untuk makan orang, ia telah menjadi sangat bertanggungjawab, tidak kelewatan orang lain, bukan untuk melambatkan kerja mereka, untuk hari yang awal tidur awal, langkah demi langkah untuk pergi ke sekolah, ada perkara yang perlu menjadi secepat mungkin untuk menyelesaikan perkara mengenai orang.
Tetapi saya rasa saya kehilangan banyak tenaga, banyak perkara yang tidak dapat jangka panjang faedah, kebimbangan dan tekanan yang berada di sana, apabila ringan. Masa depan tidak mempunyai banyak visi, saya rasa ada wang yang cukup melalui kehidupan seperti yang kaya, untuk bekerja tidak rindu dan kerinduan, tidak berminat dalam cabaran itu, semudah mungkin untuk menyelesaikan tugas.
Kadang-kadang dikenali hampir lihat pada kehidupan, semangat tulen dan ikhlas orang lain, kerja-kerja pada cinta kasih mereka sendiri, kebanyakan orang dalam semangat yang positif menenun hidup mereka sendiri. Tetapi saya tidak tahu bagaimana ia, ada mimpi semangat, kini tiada impian, tiada faedah, tiada semangat. Satu-satunya kuasa, hanya rasa tanggungjawab dan rasa malu. Dan kuasa ini negatif memandu, ada cara saya secara aktif merancang laluan kerjaya mereka, pelbagai aktiviti dan ceramah, mengetahui apa yang baik, tetapi tidak semestinya tidak mahu pergi lebih bersedia untuk menyelesaikan tugas-tugas penyelidikan mereka sendiri (Dr. membaca, tidak keluar dari faedah, tetapi daripada rasa segera dan tekanan). Pendek kata, saya rasa saya hilang impian semangat dan kuasa, lebih dan lebih membosankan.